ตื่นมาอีกทีก็มีสามีกับลูกแฝดอายุ21

บทที่ 1 อะไรกันครับเนี่ย

บอกเลยว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเอี้ยมาก

…

..

.

ผมชายหนุ่มอายุ 26 ปีเป็นพนักงานบริษัทธรรมดา ๆ คนนึง ใช้ชีวิตแบบธรรมดา ๆ คนหนึ่ง หลังจากที่ทำงานมาอย่างเหน็ดเหนื่อยก็ไปจัดบุฟเฟ่ต์หมูกระทะคนเดียวมาจนจุกให้คุ้มเงิน 299 กลับห้องมาก็อาบน้ำสระผมนอน

แต่ผมน่าจะกินเยอะไปหน่อยทำให้มีอาการแน่นท้องและกรดไหลย้อน

อิเห้

ยาลดกรดก็หมดมีแต่พาราเอาไงดีวะ จะออกไปซื้อก็ไกล ขี้เกียจว่ะ

...นอนหมอนสูง ๆ เอาละกัน อีกสักพักก็คงจะหายมั้ง

แม่งไม่หายว่ะ...แน่นท้องชิปหายเลย

ผมตื่นแต่ยังไม่ลืมตาอย่างทรมาน กรดไหลย้อนนี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลยนะ

“...แม่”

เสียงใครเรียกแม่วะ

มาเรียกมงเรียกแม่อะไรกันในห้องกูค้าบบ

เสียงเคลื่อนไหวร่างกายและเสียงโครมครามลั่นห้อง โวยวายแท้ อยากจะลืมตาขึ้นดูว่าใครเข้ามาในห้องผมแต่ก็ทำได้ยากเหลือเกิน แม่ง กรดไหลย้อนมันทำให้ผมปวดหัวหนักขนาดนี้เลยเหรอวะ พาราที่กินไปเมื่อคืนไม่ได้ช่วยห่าไรกูเลยเรอะ 

เงียบเสียงหน่อยดิ๊ หนวกหูโว้ยยย

“พ่อ...”

เออ มากันทั้งครอบครัวเลยมั้ง

จะเป็นพ่อแม่ผมก็ไม่ใช่เพราะพวกท่านเสียชีวิตไปได้ 3 ปีแล้ว คนในครอบครัวคนอื่นต่างก็แยกกันอยู่ไม่มีทางเข้ามาวุ่นวายในห้องของผมได้แน่

หรือว่าอาการผมแย่จนมีคนพาผมมาโรงพยาบาล...

“คุณ เป็นไงบ้าง”

สัมผัสของมือสากจับอยู่ที่มือผม พร้อมกับอ้อมแขนที่แสนห่วงใยช่วยพยุงให้ผมลุกมากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง เสียงกระซิบถามอยู่ตรงข้างหูทำให้ผมจั๊กจี้

“อะ...”

นี่คือเสียงผม

“แม่กินน้ำก่อน”

สักพักก็มีหลอดน้ำแตะที่ริมฝีปากผม ก็ได้รู้ว่าผมหิวน้ำขนาดไหนดูดไปจนหมดแก้วอย่างยากลำบาก

รสชาติแปลกชะมัด...

“อืออ...”

“หมอ!!!”

ฝีเท้าหลายคู่วิ่งเข้ามาในห้อง ผมถูกจับนอนลงและตรวจร่างกายแทบทุกส่วนเสียงเครื่องมือทางการแพทย์ดังติ้ด ๆ สักพักมีแสงไฟวูบวาบผ่านตา 

“คุณเรนเดลมองเห็นมั้ยครับ”

“...”

“คุณเรนเดล...”

“...”

แสงไฟหายไป น่าจะเป็นเสียงคุณหมอละมั้งถามคุณเรนเดล

“คุณเรนเดลครับ...”

“...”

คุณเรนเดลโว้ย คุณก็ตอบหมอเค้าไปเด้ว่ามองเห็นมั้ย เงียบทำไมจะเงียบทำไมม

เสียงหมอถามคุณเรนเดลอีกหลายครั้ง พร้อมกับแสงไฟวูบวาบไปมาจนน่ารำคาญ ผมทนไม่ไหวช่วยหมอเรียกคุณเรนเดลอีกแรง

“อา...”

“...”

“ฮือ...”

เดี๋ยว ทำไมเสียงผมเป็นอย่างนั้น

“เรนเดลคุณได้ยินผมมั้ยครับ”

เสียงกระซิบข้างหูผมดังขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับแรงกระชับที่แน่นขึ้นบนอุ้งมือผม อ่าหมอนี่จับมือผมไว้ตลอดเลยเหรอ อย่ามากระซิบข้างหูกันนะ ผมอยากจะพูดออกไปแต่เสียงไม่ออกมา นี่กูเป็นไรวะ เสียงหายไปไหน ตาก็ลืมไม่ขึ้นมองไม่เห็นอะไรสักอย่าง กรดไหลย้อนมันมีผลข้างเคียงแบบนี้เรอะ ไม่เคยเป็นเป็นแบบนี้มาก่อน

“จากการตรวจร่างการคุณเรนเดลเมื่อสักครู่”

“...”

“สภาพภายนอกยังจะมีรอยช้ำและรอยเส้นเลือดหลงเหลืออยู่นะครับ”

“...”

“ส่วนสภาพภายในของคุณเรนเดลดีขึ้นแล้วครับคุณไซม่อน เหลือประสาทสัมผัสการรับรู้ การมองเห็นและการพูดที่ต้องรอการพื้นฟูครับ”

“...”

“ดวงตานั้น เปลือกตายังขยับไม่ได้และรูม่านตายังไม่ขยาย จะมีอาการตาแห้งต้องช่วยหยอดน้ำตาเทียมให้บ่อย ๆ นะครับ”

“...”

“หลังจากที่ได้รับวัคซีนตัวนี้ไป อาการคุณเรนเดลจะค่อย ๆ ดีขึ้น ใช้เวลาประมาณ 3-4 วันครับคุณไซม่อน”

“...”

อ่า เรนเดลคุณอาการหนักนะเนี่ย หายไว ๆ นะครับ

ผมหันหน้าไปยิ้มส่งกำลังใจให้คุณเรนเดล พร้อมเตรียมรับฟังผลการตรวจของตัวเองแล้ว หวังว่าผมจะไม่เป็นโรคร้ายแรงนะ ตอนนี้ผมยังลืมตาไม่ขึ้นมองไม่เห็นเลยแถมยังเจ็บคอเหมือนมีก้างปลาทิ่มอยู่ตลอดเวลาเลย จากกรดไหลย้อนมันเป็นขนาดนี้ได้ไงแว้

ผมมั่นใจมากว่าไม่แพ้อาหารสักชนิดนะ กินได้หมดหรือร้านนี้มันไปรับอาหารทะเลแช่ฟอร์มารีนมาขายวะ

ใช่แน่!!

กูจะแจ้ง!! มึงรอกูก๊อนน

เอาเลยหมอ ผมพร้อมฟังแล้ว ประกันสุขภาพที่ทำไว้จะคุ้มคลองมั้ยวะ ผมจ่ายเดือนละเป็นหมื่นเลยนะให้ได้ใช้มั้งเหอะ ทำมาตั้งหลายปีไม่เคยใช้เลย

สาธุ ขออย่าเป็นโรคร้ายแรงเลย ผมยังไม่อยากตาย

เสียงรองเท้าหลายคู่กระทบพื้นห่างออกไปเรื่อง ๆ พร้อมกับเสียงปิดประตู

เดี๋ยวดิหมอ 

กลับมาบอกอาการผมก่อนดิ แม่ง โรงพยาบาลนี้ห่วยแตกจังวะ ของคุณเรนเดลยืนแจ้งอยู่ตั้งนาน เห็นผมไม่มีเงินหรือไง ถึงผมจะไม่มีเงินแต่มีประกันนะโว้ยย

“รีบหายนะ ผมใจจะขาดแล้ว...”

เสียงนุ่มทุ้มเปล่งออกมาอย่างสั่นเครือ ปลายนิ้วสัมผัสแผ่วเบาที่ปรอยผมบริเวณหน้าผากของผม

อะไรวะ?

คุณมึงเป็นใครครับ

ผมจำได้ว่าไม่เคยรู้จักใครที่เสียงหล่อขนาดนี้มาก่อนนะ แค่ฟังเสียงก็รู้เลยว่าไอ้นี่มันหล่อมาก อย่ามาใกล้โว้ย อิจฉามาก คือผมก็หน้าตาดีนะแต่น่าจะสู้หมอนี่ไม่ได้ว่ะ

แล้วมารีบหาย ใจจะขาดอะไรก่อน พูดอย่างกับคนเป็นแฟนกัน กูโสดอยู่ครับ โสดมาหลายปีละด้วย จำผิดคนบ่นิ

แม่ง ปวดหัวชิปหายเลย

ใครก็ได้กดเรียกหมอให้ผมหน่อย ผมรู้สึกเหมือนหัวสมองกำลังถูกบีบด้วยเครื่องคั้นน้ำผลไม้ บางครั้งก็เหมือนถูกเข็มทิ่มสลับกันไปมา

“อืออออออ”

ผมดิ้นไปมาอย่างรุนแรงเพื่อระบายความปวดหัวนี้ เอาเด้ กูดิ้นขนาดนี้แล้วมันต้องมีคนเห็นใจแล้วช่วยเรียกหมอให้ผมมั่งแหละ

อ้อมแขนแข็งแกร่งกอดรัดผมไว้จากด้านหลัง อบอุ่นดีจัง ผมไม่ได้รับอ้อมกอดแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ หนึ่งปีที่แล้วหรือสามปีที่แล้วกันนะ แขนแกร่งอีกสองข้างโอบกอดผมให้แน่นขึ้น หือ...สามคนงั้นเหรอ?รู้สึกดีจัง กอดผมให้แน่น ๆ ก่อนนะ อย่าพึ่งปล่อย 

“ขอ...”

ขอบคุณนะ

ภายในบ้านหลังใหญ่เสียงเด็กร้องไห้ดังลั่นบ้าน ชายสองคนอุ้มเด็กน้อยช่วยกันกล่อมให้หยุดร้องไห้ หลังจากได้รับการปลอบเด็กแฝดก็หยุดร้องและหัวเราะเอิ้กอ้ากกับใบหน้าตลกๆของชายร่างใหญ่แม้แต่ชายร่างเล็กกว่าก็อดหัวเราะตามไม่ได้

...

..

.

ชายร่างใหญ่สวมใส่ชุดทหารสีกรมท่าพร้อมเสื้อคลุมติดยศที่บ่า บ่งบอกตำแหน่งกำลังยืนอยู่หน้าบ้าน มือสองข้างกำลังลูบหัวเด็กชายแฝดวัยสามขวบอย่างเอ็นดู หลังจากลูบหัวและร่ำลากับลูกชายแล้ว ชายร่างใหญ่เอื้อมมือมารั้งต้นคอภรรยาเข้าไปกดหอมที่กลางศีรษะและหน้าผากมลอยู่หลายครั้งจนพอใจก่อนจะละออกไป โบกมือลาอีกครั้งแล้วหันหลังขึ้นรถไป

...

..

.

เด็กแฝดกำลังนั่งเรียนอยู่ที่สวนกับครูอย่างตั้งใจ ทั้งสองเป็นเด็กฉลาดสามารถเข้าใจเนื่องหาได้อย่างรวดเร็ว หลังจากเรียนเสร็จก็วิ่งเข้ามากอดเอวแม่แล้วหอมแก้มคนละฝั่งก่อนจะอ้อนขอกินขนมเพิ่ม ทั้งสามนั่งกินข้าวด้วยกันก่อนจะแยกย้ายไปทำกิจกรรมที่ตนเองชอบ ตอนนี้เด็กแฝดสูงเท่าแม่ของเขาแล้ว โตไวจริงๆนะ

...

..

.

บนรถยนต์คันหรูชายร่างใหญ่กำลังขับรถมุ่งตรงไปยังร้านอาหารเพื่อฉลองการสอบเสร็จของเจ้าแฝดที่ตอนนี้โตขึ้นมากจนจบไฮสคูลแล้ว บนตึกสูงที่ถูกจองไว้ชั้นบนสุดถูกตกแต่งด้วยดอกทิวลิปสีชมพูกับดอกเดซี่ทั้งชั้น สวยมาก นี่มันดอกไม้ที่ผมชอบ 

วันนี้วันครอบรอบวันแต่งงานนี่นา

เจ้าพวกนี้นิ

ผมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข กดจมูกหอมแก้มลูกชายฝาแฝดที่ตัวสูงกว่าผมมากคนละข้างก่อนจะรั้งคอคนตัวสูงที่สุดในบ้านมาจุ้บที่ปากเบา ๆ

...

..

.

เมืองทางเหนือหิมะเริ่มตก เขาและครอบครัว 4คนมาเที่ยวกันพร้อมหน้า ชมภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ใบไม้ที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนจะร่วงโรยไปเหลือแต่กิ่งก้านในหน้าหนาว

วันที่4 วันสุดท้ายของการเที่ยวของเขาที่จัตุรัสเมืองขณะที่กำลังเดินเล่นเกิดเหตุการณ์คนคลั่งไล่แทงนักท่องเที่ยว มีผู้บาดเจ็บ6คน ตำรวจได้เข้ามาจับกุมชายคลั่งไปได้อย่างรวดเร็วแต่อยู่ ๆ ผู้บาดเจ็บทั้ง6คนต่างชักกระตุกอย่างรุนแรง ทั่วทั้งตัวมีเส้นเลือดนูนออกมาอย่างเด่นชัด ดวงตาเบิกโพลงรูม่านตาหดแคบ บาดแผลบริเวณที่ถูกแทงค่อย ๆ เน่าเปื่อย กระดูกข้อต่อเริ่มบิดผิดรูปหักงอ

คล้าย “ซอมบี้” แบบในหนังไม่มีผิด

พวกมันวิ่งไล่กัดคนอย่างบ้าคลั่ง คนที่ถูกกัดต่างล้มลงชักกระตุกอย่างรุนแรงและแน่นิ่งไปก่อนจะลุกขึ้นวิ่งไล่กัด “สิ่งมีชีวิต” ที่กำลังวิ่งหนีมันอย่างหวาดกลัว

ชายร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างเขามาตลอด จับมือเขาและลูกวิ่งออกมาและหันกลับไปยิงที่หัวของซอมบี้อย่างแม่นยำ จาก 6ตัวเพิ่มขึ้นเป็น 21ตัวจากตำรวจที่เข้ามาควบคุมเหตุการณ์และช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ

ตอนนี้ฝูงซอมบี้นับร้อยตัวเดินไปมาอย่างเชื่องช้า เพราะบริเวณนั้นไม่มีสิ่งมีชีวิตเหลืออยู่แล้ว

เขาและลูกถูกพากลับมายังห้องพักชั้นบนสุดของโรงแรม

สามีบอกให้เขาและลูกชายรอเฮริคอปเตอร์มารับไปยังสถานที่ปลอดภัย ส่วนเจ้าตัวรีบวิ่งออกไปสมทบกับกองกำลังติดอาวุธที่ด้านล่างเพื่อสั่งการกำจัดซอมบี้ฝูงนี้

เวลาผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงเฮริคอปเตอร์ลงจอดที่ดาดฟ้าของโรงแรม ลูกชายฝาแฝดจับมือเขาคนละข้างพาเดินไปยังฮอที่จอดรอ เมื่อขึ้นนั่งเรียบร้อยฮอเริ่มบินออกไปเพื่อมุ่งสู่สถานที่ปลอดภัยแต่ด้านล่างกองกำลังติดอาวิธกำลังปฏิบัติการกำจัดซอมบี้อย่างยากลำบาก จำนวนซอมบี้ลดลงไปมากแต่ก็ถูกแทนที่ด้วยซอมบี้ตัวใหม่ที่เกิดจากทหารแนวหน้าที่ถูกกัด

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ตอนนี้เขาและลูก ๆ ได้มาพักที่เซฟเฮาส์ของสามีแล้ว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกังวลมากไปหรือย่างไร

เหงื่อเริ่มซึมออกตามร่างกาย

สายตาเริ่มพล่ามัว

ได้ยินเสียงรอบข้างชัดเจนขึ้น

เจ็บคอ

และเส้นเลือดเริ่มนูนชัดขึ้น

เจ็บมือจังแฮะ

เขาจะยกแขนขึ้นมาเพื่อดูแผลที่มือแต่กลับยกไม่ขึ้นซะงั้น

ไม่ใช่แค่แขนที่ขยับไม่ได้ ขาก็ขยับไม่ได้ด้วย

ผมเป็นอะไรกันนะ

ปวดหัวเหมือนมีเข็มนับพันเล่มทิ่มแทง

ปวดตาเหมือนมีลิ่มอันใหญ่ตอกอยู่ในดวงตา

เจ็บคอเหมือนถูกเชือกรัดจนจะหายใจไม่ออก

แสบผิวเหมือนโดนไฟไหม้ทั้งร่างกาย

ใครก็ได้ช่วยผมด้วย

“ไซม่อน...ชะ ช่วยเรน...”

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างยากลำบาก จะว่าลืมตาขึ้นก็ไม่ได้เพราะผมลืมตามาตลอดยังไงล่ะ

ต้องใช้คำว่า ซวย หรือคำว่า เอี้ย กับสถานการณ์ตอนนี้ดีวะ

ผมแม่งมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นที่ตายแล้ว

แถมตายเพราะซอมบี้กัดด้วย

คุณเรนเดล

ไปเที่ยวที่เมืองทางเหนือพร้อมสามีและลูกแต่ถูกเล็บซอมบี้ข่วนที่หลังมือทำให้ติดเชื้อโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ กว่าจะรู้ตัว เชื่อก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายและทำลายสมองจนหมด 

ส่วนผม คือใครก็ไม่รู้

ผมจำชื่อตัวเองไม่ได้ ได้เข้ามาอยู่ในร่างของคุณเรนเดลแทนแล้ว

เพราะวัคซีนที่สามีคุณเรนเดลฉีดให้ทำให้ร่างการซ่อมแซมและฟื้นฟูกลับขึ้นมาได้

แต่คุณเรนเดลไม่อยู่แล้ว

เป็นผมที่เข้ามาอยู่แทน

ผมควรจะบอกสามีและลูก ๆ ของคุณเรนเดลดีมั้ยนะ